Garip kuşum ve ben

25/9/2009, 12:37 pm

Küçükken köyde çorum çıplaklarımız vardı özel yapılmış yuvaları olmadığı için rastgele buldukları koyuklara yumurtlarlardı.Arada düz taklalar atarlardı. İlkokul yıllarında tüm kanatlı ev hayvanlarının uçması hoşuma giderdi.Hatta onları kovalar zorla uçmalarını sağlar ,sonrada seyrederdim.
En önemli ve sonu hazin anım üniversitede de okuduğum ilk yıllarda oldu.Oturduğumuz yerde güvercin besleyen bir abinin yanına takılırdım hatta bi çift satın alıp onun yuvasında beslemeye başladım yavrular yeni tüylenmeye başladığında kuşların kümesini değiştirdiğimiz için anne babaları iki yavruyada bakmadı.Tabi yavruların ölmesine içim elvermedi civciv yemini,buğdayı ağzımda ezer birazda sulandırır onları beslemeye çalışırdım.İlk başlarda zor oldu ama zamanla işi öğrendim.Yem yemeye yaklaştıkları sırada bi tanesi öldü.Tek kalan yavruyu evimizin balkonuna yaptığım yerde besliyordum.O kadar birbirimize alışmıştık ki inanması zor ama önünde devamlı yem durmasına rağmen yemez benim gelmemi bekler, beni görünce yuvada dönerek tam çıkaramadığı sesiyle öterdi.Avucuma koyduğum yem tanelerini iştahla yerdi.Arada dışarı çıkarır
ufak,ufak uçmasını sağlardım.Her gün biraz mesafe bırakır yanıma gelmesini sağlardım.Ya omuzuma konar yada elimin üzerine konardı.Birde arada bindiğim bisikletim vardı çocukluktan yarım kalan hevesimi aldığım.
Uçmaya iyice alışmıştı.Bisikletime binip yavaş yavaş gittiğimde peşimden uçmaya başlar ,hızlandığımda beni takip eder yanıbaşımda uçardı.Görenlerin hayretli bakışlarına hiç aldırmazdık adı GARİP ti sonuda garip oldu ya.Ağızdan yem yemeye alıştığı için bilmeyenlerin yanında hadi öp derdim dudaklarımı uzatırdım tabi alışkanlık yem verecek diye gagasını uzatır dudaklarımın arasına sokardı onlarda gerçekten öptüğünü sanıp hayretle bakakalırlardı.Neyse uzatmayayım yine bir okul çıkışı gariple evimize uzak olan kuşçu abinin marketine gidiyorduk yaya.Gittiğimiz yol müsait arada sadece bir cadde vardı.Ben yürüyüp mesafeyi biraz açtıkça oda uçarak yanıma konuyor.Bu şekilde yola devam ediyorduk.Bi ara beni takip etmeyi bıraktı toprak bir sahanın seyirci türübünün çatısına kondu.Bende gelir zannıyla caddeyi geçip karşıdan özel işaretimiz olan ıslık ve ellerimi şaklatarak yanıma çağırdım.Bir kaç kez aldırmaz tavırlarla çağrılarıma yanıt vermedi ve nihayet havalandı.Bana doğru gelişini dalgın gözlerle izliyor aradada işaretlerle yerimi belli ediyordum.Tam caddeden karşıya geçecekken aniden yön değiştirip cadde kenarında yürüyen bir kişinin yanına yolun tam ortasına iniş yaptı.İşlek bir cadde aramızda biraz mesafe var derken bir komyenetin hızla üzerine gittiğini farkettim işaret,seslenmeler komyonet hız kesmedi tam ortada kalmıştı aslında uçmaya çalışmasa belkide bişey olmayacaktı.Üzerinden geçerken uçmaya çalışmasıyla lastik bir top gibi kamyonetle asfalt arasında kaç sefer gitti geldi bilmiyorum.Ben o üzüntü ve sinirle kamyonetin arkasından neler söyledim bilmiyorum suçuda yok aslında adamın ,epey ilerde farketti duraksadı sonra devam etti oda üzüldü sanırım ama yapacağı bişey de yoktu.Koşarak GARİBİMİN garip kuşumun yanına vardım yerde öyle yatıyodu hayret yaşıyodu ama niçin ayaklarının üzerinde durmuyordu.Özenle yerden kaldırdım ayaklarının üzerine basamıyordu.Görünürde kırık yoktu.Bir iki gün evde durdu iştahı gitmiş yatalak bir hasta gibi hüzünlü gözlerle etrafına bakıyordu.Hemen veteriner fakültesine gittim.Yarım saat sonra bir doçent geldi durumu anlatıp küçük garimi uzattım ellerinin arasında bi süre iceledikten sonra kırık gözükmüyor kolanyayla bacaklarına hergün masaj yap dediği anda gözlerim aniden garibin öne düşmeye başlayan başına takıldı.Doçent panik bir halde garibi bana uzattı ellerimin arasında açık ağzından koyu renkli adı gibi garip bir su akıntısı geldi.Gözleri yavaştan kapandı.Bi ara doçentin başın saolsun sesiyle kendime geldim.Boynum bükük fakülte koridorunda gözlerimden süzülen yaşlarla beraber yürüdüm.
Garibimden tek kalan hatıra beraber çekilmiş bi kaç fotoğraf .Arada bakıp hüzünleniyorum tıpkı bu satırları yazarken olduğu gibi.....
Saygılarımla.. oğuz

25/9/2009, 5:38 pm

bu hikayeyi ben bi yerden hatırlıyorum Garip kuşum ve ben 4245286173

27/9/2009, 5:51 am

vala güzel bir anı kuşun için başın saolsun

28/9/2009, 8:06 am

Hatırlaman doğal üye olduğum diğer dost sitelerdede paylaşımdandır. Garip kuşum ve ben 686484

19/12/2009, 3:02 pm

çok gsl hikaye ::S ama sonu çok kötü:S

19/12/2009, 6:54 pm

güzel bi anıymış bende ağzımla aynı şekilde bi kumru büyüttüm oda benim yanımdan hiç ayrılmıyodu ama yabani olduğu için eş döneminde eşleşti ve gitti

21/7/2010, 12:17 pm

Çok hüzünlü hikaye :(

21/7/2010, 12:29 pm

gercekten hüzünlü, ...

benim bir Sivasli Aile Dostum`un Rotweiler Köpegi var(di), köpek ölecegi zamana yakin, 1 hafta önce hic yapmadigi bir hareket yapmis, yere yatip hüzünlü hüzünlü bakip yeri esmis, hergün biraz daha, anlam verememisler, disi bir köpek idi, aradan 1 hafta gecince o deligin icinde ölü bir vaziyetde yatiyormus, ...

Kendi mezarini esmis sanki, ...

Insanoglunun icine bazen nasil birseyler dogabiliyor ise, onlarda`da olabiliyor demek, yukardaki hikaye ile alakasi yok ama bir hayvanin ölmesi insani gercekten üzebiliyor, ortada hak var, emek var, sevgi var, saygi var, ... ve en önemlisi VEFA var !!!

Ibret olsun insan kiliginda dolasan hayvanlara, ... sözüm burdan disari kesinlikle !!!

Güzel bir paylasim, Garip kuşum ve ben 582302429

Saygilar

Garip kuşum ve ben

Garip kuşum ve ben

Geri: Garip kuşum ve ben

Geri: Garip kuşum ve ben

Geri: Garip kuşum ve ben

Geri: Garip kuşum ve ben

Geri: Garip kuşum ve ben

Geri: Garip kuşum ve ben

Geri: Garip kuşum ve ben